(آیه 58) در اینجا به فراز دیگرى از زندگى بنى اسرائیل برخورد مى کنیم که مربوط به ورودشان در سرزمین مقدّس است. نخست مى گوید: «و (به خاطر بیاورید) زمانى را که گفتیم: در این شهر [= بیت المَقدس] وارد شوید» (وَ إِذْ قُلْنَا ادْخُلُوا هَـذِهِ الْقَرْیَةَ).
«قریه» در زبان روزمرّه ما به معنى روستاست ولى در قرآن و لغت عرب به معنى هر محلى است که مردم در آن جمع مى شوند، خواه شهرهاى بزرگ باشد یا روستاها، و منظور در اینجا بیت المَقدس و اراضى قدس است.
سپس مى افزاید: «و از نعمتهاى فراوان آن، از هر جا مى خواهید بخورید» (فَکُلُوا مِنْهَا حَیْثُ شِئْتُمْ رَغَدًا).
«و از در (معبدِ بیت المَقدس) با خضوع و خشوع وارد گردید» (وَادْخُلُواالْبَابَ سُجَّدًا). «و بگویید: خداوندا، گناهان ما را بریز» (وَ قُولُوا حِطَّةٌ).
«تا خطاهاى شما را ببخشیم; و به نیکوکاران (علاوه بر بخشش گناهان،) پاداش بیشترى خواهیم داد» (نَغْفِر لَکُمْ خَطَایَاکُمْ وَ سَنَزِیدُ الْمُحْسِنِینَ).
«حِطّه» در لغت به معنى ریزش و پایین آوردن است. یعنى خدایا، از تو تقاضاى ریزش گناهان خود را داریم.
(آیه 59) ولى عدّه اى از آنها حتّى از گفتن این جمله نیز امتناع کردند و به جاى آن، جمله استهزاآمیزى گفتند. قرآن مى گوید: «امّا افراد ستمگر، این سخن را که به آنها گفته شده بود، تغییر دادند» (فَبَدَّلَ الَّذِینَ ظَلَمُوا قَوْلاً غَیْرَ الَّذِى قِیلَ لَهُمْ).
«از این رو بر ستمگران، در برابر این نافرمانى، عذابى از آسمان فرستادیم» (فَأَنْزَلْنَا عَلَى الَّذِینَ ظَلَمُوا رِجْزًا مِنَ السَّمَاءِ بِمَا کَانُوا یَفْسُقُونَ).
واژه «رجز» به معنى اضطراب و انحراف و بى نظمى است و در لغت اهل حجاز به معنى عذاب است.
در بعضى از روایات، «رجز» در آیه مورد بحث به یک نوع طاعون تفسیر شده که به سرعت در میان بنى اسرائیل شیوع یافت و عدّه اى را از بین برد.
