در پنج آیه گذشته فشرده اى از ایمان و برنامه هاى عملى و درخواستهاى صاحبان خرد و نیایشهاى آنها بیان شد، در این آیه مى فرماید: «خداوند، درخواست آنها را پذیرفت» (فَاسْتَجَابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ).
سپس براى اینکه اشتباه نشود و ارتباط پیروزى و نجات آدمى با اعمال و کردار او قطع نگردد، مى فرماید: «من عمل هیچ عمل کننده اى از شما را ضایع نخواهم کرد» (أَنِّى لاَ أُضِیعُ عَمَلَ عَامِل مِنْکُمْ).
و براى اینکه تصوّر نشود این وعده الهى اختصاص به دسته معیّنى دارد مى فرماید: عمل کننده «زن باشد یا مرد» تفاوتى نمى کند (مِنْ ذَکَر أَوْ أُنْثَى).
از اینجا روشن مى شود اینکه پاره اى از افراد بى اطّلاع گاهى اسلام را متّهم مى کنند که اسلام دین مردهاست نه زنها، چه اندازه از حقیقت دور است!
زیرا همه شما در آفرینش به یکدیگر بستگى دارید، «شما همنوعید، و از جنس یکدیگر» (بَعْضُکُمْ مِنْ بَعْض).
در جمله بعد چنین نتیجه گیرى مى کند مى فرماید: «آنها که در راه خدا هجرت کردند، و از خانه هاى خود بیرون رانده شدند و در راه من آزار دیدند، و جنگ کردند و کشته شدند، به یقین گناهانشان را مى بخشم» (فَالَّذِینَ هَاجَرُوا وَ أُخْرِجُوا مِنْ دِیَارِهِمْ وَ أُوذُوا فِى سَبِیلِى وَ قَاتَلُوا وَ قُتِلُوا لاَُکَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَیِّـَاتِهِمْ).
سپس مى فرماید: «و آنها را در باغهاى بهشتى، که از زیر درختانش نهرها جارى است، وارد مى کنم» (وَ لاَُدْخِلَنَّهُمْ جَنَّات تَجْرِى مِنْ تَحْتِهَا الاَْنْهَارُ).
«این پاداشى است از طرف خداوند; و بهترین پاداشها نزد پروردگار است» (ثَوَابًا مِنْ عِنْدِاللَّهِ وَ اللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الثَّوَابِ).
اشاره به اینکه پاداشهاى الهى براى مردم این جهان به طور کامل قابل توصیف نیست، همین اندازه باید بدانند که از هر پاداشى بالاتر است.
