(آیه 106) باز در این آیه سخن از تبلیغات سوء یهود برضدّ مسلمانان است. آنها گاه به مسلمانان مى گفتند: دین، دین یهود است و قبله، قبله یهود، به همین خاطر، پیامبر شما به سوى قبله ما (بیت المَقدس) نماز مى خواند. امّا هنگامى که حکم قبله تغییر یافت و ـ طبق آیه 144 همین سوره ـ مسلمانان موظّف شدند به سوى کعبه نماز بگذارند، این دستاویز از یهود گرفته شد. آنها نغمه تازه اى ساز کردند و گفتند: اگر قبله اوّلى صحیح بود پس دستور دوم چیست؟ و اگر دستور دوم صحیح است اعمال گذشته شما باطل است.
قرآن به این ایرادها پاسخ مى گوید و قلوب مؤمنان را روشن مى سازد. مى فرماید: «هر حکمى را نسخ کنیم، و یا (نسخ) آن را به تأخیر اندازیم بهتر از آن، یا همانند آن را مى آوریم» (مَا نَنْسَخْ مِنْ ءَایَة أَوْ نُنْسِهَا نَأْتِ بِخَیْر مِنْهَا أَوْ مِثْلِهَا).
جمله «ننسخ» اشاره به نسخ در کوتاه مدّت است و جمله «ننسها» نسخ در دراز مدّت. و این براى خداوند آسان است. «آیا نمى دانستى که خداوند بر چیز تواناست» (أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَىْء قَدِیرٌ).
(آیه 107) «آیا نمى دانستى حکومت آسمانها و زمین، از آنِ خداست (و حق دارد هرگونه تغییر و تبدیلى در احکام خود طبق مصالح بدهد)؟!» (أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ لَهُ مُلْکُ السَّمَـوَاتِ وَالاَْرْضِ).
«و جز خدا، ولىّ و یاورى براى شما نیست» و اوست که مصلحت شما را مى داند و تعیین مى کند (وَ مَا لَکُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِىّ وَ لاَ نَصِیر).
