این آیه نیز براى حفظ قسمت دیگرى از حقوق زنان نازل شده است. مى گوید: «و اگر تصمیم گرفتید که همسر دیگرى به جاى همسر خود انتخاب کنید، و مال فراوانى (به عنوان مهر) به او پرداخته اید، چیزى از آن را پس نگیرید» (وَ إِنْ أَرَدْتُمُ اسْتِبْدَالَ زَوْج مَکَانَ زَوْج وَ ءَاتَیْتُمْ إِحْدَیهُنَّ قِنْطَارًا فَلاَ تَأْخُذُوا مِنْهُ شَیْـًا).
سپس به طرز عمل دوران جاهلیت در این باره، که همسر خود را متّهم به اعمال منافى عفّت مى کردند، اشاره نموده مى فرماید: «آیا براى باز پس گرفتنِ مَهر زنان، به تهمت و گناه آشکار متوسّل مى شوید؟!» (أَتَأْخُذُونَهُ بُهْتَانًا وَ إِثْمًا مُبِینًا).
یعنى کار شما ظلم است و گناه، و متوسّل شدن به یک وسیله ناجوانمردانه و غلط، گناه آشکار دیگرى است.
(آیه 21) در این آیه براى تحریک عواطف انسانى مردان، اضافه مى کند: «و چگونه آن (مهر) را بازپس مى گیرید، در حالى که با یکدیگر تماس وآمیزش کامل داشته اید؟!» (وَ کَیْفَ تَأْخُذُونَهُ وَ قَدْ أَفْضَى بَعْضُکُمْ إِلَى بَعْض).
چگونه بعد از این همه نزدیکى و ارتباط، همچون بیگانه ها و دشمنان با یکدیگر رفتار مى کنید و حقوق مسلّم آنها را پایمال مى نمایید؟!
سپس مى فرماید: «و (از این گذشته،) آنها (هنگام ازدواج،) از شما پیمان محکمى گرفته اند»; چگونه این پیمان را نادیده مى گیرید (وَ أَخَذْنَ مِنْکُمْ میِثَاقًا غَلِیظًا).
