اعراب با رسم غلط و ظالمانه اى که داشتند، زنان و فرزندان خردسال را از حقّ ارث محروم مى ساختند. آیه مورد بحث روى این قانون غلط خط بطلان کشیده مى فرماید: «براى مردان، از آنچه پدر و مادر و خویشاوندان از خود بر جاى مى گذارند، سهمى است; و براى زنان نیز، از آنچه پدر و مادر و خویشاوندان مى گذارند، سهمى; خواه آن مال، کم باشد یا زیاد» (لِلرِّجَالِ نَصِیبٌ مِمَّا تَرَکَ الْوَالِدَانِ وَالاَْقْرَبُونَ وَ لِلنِّسَاءِ نَصِیبٌ مِمَّا تَرَکَ الْوَالِدَانِ وَالاَْقْرَبُونَ مِمَّا قَلَّ مِنْهُ أَوْ کَثُرَ).
بنابراین، هیچ یک حق ندارد سهم دیگرى را غصب کند.
سپس در پایان آیه براى تأکید مطلب مى فرماید: «این سهمى است تعیین شده و پرداختنى» (نَصِیبًا مَفْرُوضًا).