از بلاهاى بزرگى که دامنگیر جوامع مختلف مى شود و روح اجتماعى و تفاهم و همکارى را در میان آنها از بین مى برد، مسأله شایعه سازى و نشر شایعات است، به طورى که گاه یک نفر منافق مطلب نادرستى جعل مى کند و آن را به چند نفر مى گوید; و افرادى بدون تحقیق در نشر آن مى کوشند و شاید شاخ و برگهایى نیز از خودشان به آن مى افزایند و، بر اثر آن، در مردم اضطراب و نگرانى ایجاد مى کنند.
گرچه اجتماعاتى که در فشار و خفقان قرار دارند گاهى شایعه سازى و نشر شایعات را به عنوان یک نوع مبارزه یا انتقامجویى تعقیب مى کنند، ولى براى اجتماعات سالم، نشر شایعات زیانهاى فراوانى به بار مى آورد.
به همین دلیل، اسلام هم با شایعه سازى مبارزه کرده و جعل و دروغ و تهمت را ممنوع مى شمارد و هم با نشر شایعات ـ و آیه فوق نمونه اى از آن است.