(آیه 87) در این آیه و آیه بعد روى سخن به بنى اسرائیل است هر چند مفاهیم و معیارهاى آن عمومیت دارد و همگان را در بر مى گیرد. مى گوید: «ما به موسى کتاب (تورات) دادیم» (وَ لَقَدْ ءَاتَیْنَا مُوسَى الْکِتَابَ).
«و بعد از او، پیامبرانى پشت سرهم فرستادیم» (وَ قَفَّیْنَا مِنْ بَعْدِهِ بِالرُّسُلِ).
پیامبرانى همچون داوود و سلیمان و یوشع و زکریّا و یحیى و ... .
«و به عیسى بن مریم دلایل روشن دادیم; و او را بهوسیله روح القدس تأیید کردیم» (وَ ءَاتَیْنَا عِیسَى بْنَ مَرْیَمَ الْبَیِّنَاتِ وَ أَیَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ).
«آیا چنین نیست که هر زمان، پیامبرى چیزى برخلاف هواى نفس شما آورد، در برابر او تکبّر کردید» و از ایمان آوردن به او خوددارى نمودید (أَفَکُلَّمَا جَاءَکُمْ رَسُولٌ بِمَا لاَتَهْوَى أَنْفُسُکُمُ اسْتَکْبَرْتُمْ).
حاکمیت هوى و هوس بر شما چنان شدید بود که: «پس عدّه اى را تکذیب کرده، و جمعى را به قتل رساندید؟!» (فَفَرِیقًا کَذَّبْتُمْ وَ فَرِیقًا تَقْتُلُونَ).
اگر تکذیب شما مؤثّر مى افتاد و منظورتان عملى مى شد شاید به همان اکتفا مى کردید در غیر این صورت دست به خون پیامبران الهى آغشته مى ساختید.