خودپرستى و خودمحورى، معمولاً سبب مى شود که انسان حق را در خودش منحصر بداند، همه را بر باطل بشمرد و سعى کند دیگران را به رنگ خود در آورد، چنانکه قرآن مى گوید: اهل کتاب «گفتند: یهودى یا مسیحى شوید، تا هدایت یابید» (وَ قَالُوا کُونُوا هُودًا أَوْ نَصَارَى تَهْتَدُوا).
«بگو: (این آیینهاى تحریف شده، هرگز نمى تواند موجب هدایت گردد،) بلکه از آیین خالص ابراهیم پیروى کنید; و او هرگز از مشرکان نبود» (قُلْ بَلْ مِلَّةَ إِبْرهِیمَ حَنِیفًا وَ مَا کَانَ مِنَ الْمُشْرِکِینَ).
(آیه 136) این آیه به مسلمانان دستور مى دهد که به مخالفان خود «بگویید: ما به خدا ایمان آورده ایم; و به آنچه بر ما نازل شده; و آنچه بر ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و پیامبران از فرزندان او نازل گردید، (و همچنین) آنچه به موسى و عیسى و پیامبران (دیگر) از طرف پروردگارشان داده شده است» (قُولُوا ءَامَنَّا بِاللَّهِ وَ مَا أُنْزِلَ إِلَیْنَا وَ مَا أُنْزِلَ إِلَى إِبْرهِیمَ وَ إِسْمَـعِیلَ وَ إِسْحَـقَ وَ یَعْقُوبَ وَالاَْسْبَاطِ وَ مَا أُوتِىَ مُوسَى وَ عِیسَى وَ مَا أُوتِىَ النَّبِیُّونَ مِنْ رَبِّهِمْ).
«و در میان هیچ یک از آنها جدایى قائل نمى شویم، و در برابر فرمان خدا تسلیم هستیم» (لاَنُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَد مِنْهُمْ وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ).
خودمحوریها و تعصّبات نژادى و اغراض شخصى سبب نمى شود که بعضى را بپذیریم و بعضى را رها کنیم، آنها همه معلّمان الهى بودند که در دوره هاى مختلف تربیتى به راهنمایى انسانها پرداختند، هدف همه آنها هدایت بشر در پرتو توحید خالص و حق و عدالت بود هرچند هر یک از آنها در مقطعهاى خاصّ زمانى خود وظایف و ویژگیهایى داشتند.
(آیه 137) سپس اضافه مى کند: «اگر آنها نیز به مانند آنچه شما ایمان آورده اید ایمان بیاورند، هدایت یافته اند» (فَإِنْ ءَامَنُوا بِمِثْلِ مَا ءَامَنْتُمْ بِهِ فَقَدِ اهْتَدَوْا).
«و اگر سرپیچى کنند، از حق جدا شده اند» (وَ إِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا هُمْ فِى شِقَاق).
اگر مسائل نژادى و قبیلگى را در مذهب دخالت ندهند و پیامبران الهى را بدون استثنا به رسمیت بشناسند، آنان نیز هدایت یافته اند در غیر این صورت حق را رها کرده و سراغ باطل رفته اند.
در پایان آیه به مسلمانان هشدار مى دهد که از توطئه هاى دشمنان نهراسند. مى گوید: «و خداوند، شرّ آنها را از تو دفع مى کند; و او شنونده و داناست» سخنانشان را مى شنود و از توطئه هاشان آگاه است (فَسَیَکْفِیکَهُمُ اللَّهُ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ).
