از آیه مورد بحث استفاده مى شود که امام باید از طرف خدا تعیین گردد زیرا امامت یک نوع عهد و پیمان الهى است و چنین کسى را باید خداوند تعیین کند که او طرف پیمان است.
دوم اینکه افرادى که رنگ ستم به خود گرفته اند و در زندگى آنها نقطه تاریکى از ظلم ـ اعم از ظلم به خویشتن یا ظلم به دیگران ـ حتّى یک لحظه بت پرستى وجود داشته، قابلیت امامت را ندارند. به این ترتیب، جز خدا، کسى نمى تواند از وجود این صفات آگاه گردد.