به دنبال آیات گذشته که به گفتار یهود درباره نفى نزول کتاب آسمانى اشاره نموده بود، در این آیه سخن از گناهکاران دیگرى است که ادّعاى نزول وحى آسمانى بر خود مى کنند در حالى که دروغ مى گویند. در حقیقت، به سه دسته از این گونه افراد در آیه مورد بحث اشاره شده است. نخست مى گوید: «چه کسى ستمکارتر است از کسى که دروغى به خدا ببندد» و آیه اى را تحریف و سخنى از سخنان خدا را تغییر دهد (وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ کَذِبًا).
«یا بگوید: بر من، وحى فرستاده شده، در حالى که به او وحى نشده است» (أَوْ قَالَ أُوحِىَ إِلَىَّ وَ لَمْ یُوحَ إِلَیْهِ شَىْءٌ).
«و کسى که (به عنوان انکار نبوّت پیامبر اسلام یا از روى استهزا) بگوید: من نیز همانند آنچه خدا نازل کرده است، نازل مى کنم؟!» در حالى که کم ترین قدرتى بر این کار ندارد (وَ مَنْ قَالَ سَأُنْزِلُ مِثْلَ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ).
آرى همه اینها ستمگرند و کسى ستمکارتر از آنها نیست، هم خود گمراهند و هم دیگران را به گمراهى مى کشانند. چه ظلمى از این بالاتر که افرادى که صلاحیت رهبرى ندارند، ادّعاى رهبرى کنند، آن هم رهبرى الهى و آسمانى.
سپس مجازات این گونه افراد را چنین بیان مى کند: «و اگر (تو اى پیامبر!) ببینى هنگامى که (این) ظالمان در شداید مرگ فرو رفته اند، و فرشتگان دستها را گشوده، به آنان مى گویند: جان خود را خارج سازید!» (وَ لَوْ تَرَى إِذِالظَّالِمُونَ فِى غَمَرَاتِ الْمَوْتِ وَالْمَلاَئِکَةُ بَاسِطُوا أَیْدِیهِمْ أَخْرِجُوا أَنْفُسَکُمْ).
جمله «أخرجوا أنفسکم» (جان خود را خارج سازید)، یک نوع تحقیر از ناحیه فرشتگان قبض ارواح نسبت به این گونه ظالمان است زیرا دادن جان کار خود ظالمان نیست، بلکه کار آن فرشتگان است.
و هنگامى که فرشتگان عذاب به آنها مى گویند: «امروز در برابر دروغهایى که به خدا بستید و نسبت به آیات او تکبّر ورزیدید، مجازات خوارکننده اى خواهید دید (به حال آنها تأسّف خواهى خورد)!» (الْیَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُونِ بِمَا کُنْتُمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ غَیْرَالْحَقِّ وَ کُنْتُمْ عَنْ ءَایَاتِهِ تَسْتَکْبِرُونَ).
