(آیه 46) در ادامه آیات قبل، این آیه صفات جمعى از دشمنان اسلام را تشریح کرده و به گوشه اى از اعمالشان اشاره مى کند مى فرماید: «بعضى از یهود، سخنان را از جاى خود، تحریف مى کنند» (مِنَ الَّذِینَ هَادُوا یُحَرِّفُونَ الْکَلِمَ عَنْ مَوَاضِعِهِ).
این تحریف ممکن است جنبه لفظى داشته باشد یا جنبه معنوى و عملى، امّا جمله هاى بعد مى رساند که منظور از تحریف در اینجا همان تحریف لفظى و تغییر عبارت است زیرا آنها به جاى اینکه بگویند شنیدیم و اطاعت کردیم، «مى گویند: شنیدیم و مخالفت کردیم» (وَ یَقُولُونَ سَمِعْنَا وَ عَصَیْنَا).
سپس به قسمت دیگرى از سخنان عداوت آمیز و آمیخته با جسارت آنها اشاره کرده مى گوید: آنان مى گویند «بشنو; که هرگز نشنوى!» (وَاسْمَعْ غَیْرَ مُسْمَع).
«و (از روى تمسخر مى گویند:) راعنا [= ما را تحمیق کن]» (وَ رَاعِنَا).
توضیح اینکه، مسلمانان راستین در آغاز دعوت پیامبر اسلام(ص) براى اینکه سخنان او را بهتر بشنوند و به دل بسپارند، در برابر حضرت این جمله را مى گفتند: راعنا. یعنى ما را مراعات کن و به ما مهلت بده. ولى گروهى از یهود این جمله را دستاویز قرار داده و آن را مقابل حضرت تکرار مى کردند و منظورشان معنى عبرى این جمله ـ بشنو که هرگز نشنوى ـ بود. یا معنى عربى آن ـ ما را تحمیق کن! ـ را اراده مى کردند.
تمام اینها به منظور آن بود «تا با زبان خود، حقایق را بگردانند و در آیین خدا، طعنه زنند» (لَیًّا بِأَلْسِنَتِهِمْ وَ طَعْنًا فِى الدِّینِ).
«لىّ» بر وزن «حىّ»، به معنى تابیدن طناب و مانند آن، همچنین به معنى تغییر و تحریف آمده است.
«ولى اگر آنها (به جاى این همه لجاجت) مى گفتند: شنیدیم و اطاعت کردیم; و سخنان ما را بشنو و به ما مهلت ده (تا حقایق را درک کنیم)، براى آنان بهتر، و با واقعیت سازگارتر بود» (وَ لَوْ أَنَّهُمْ قَالُوا سَمِعْنَا وَ أَطَعْنَا وَاسْمَعْ وَانْظُرْنَا لَکَانَ خَیْرًا لَهُمْ وَ أَقْوَمَ).
«ولى خداوند، آنها را به خاطر کفرشان، از رحمت خود دور ساخته است; از این رو جز عدّه کمى ایمان نمى آورند» (وَ لَـکِنْ لَعَنَهُمُ اللَّهُ بِکُفْرِهِمْ فَلاَیُؤْمِنُونَ إِلاَّ قَلِیلاً).
