در این آیه و آیات بعد یک سلسله احکام مهمّ اسلامى مطرح شده است.

نخست به تحریم قسمتى از مواهب الهى بهوسیله بعضى از مسلمانان اشاره شده و آنها را از تکرار این کار نهى مى کند مى گوید: «اى کسانى که ایمان آورده اید! چیزهاى پاکیزه را که خداوند براى شما حلال کرده است، حرام نکنید» (یَا أَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُوا لاَتُحَرِّمُوا طَیِّبَاتِ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَکُمْ).

با بیان این حکم، اسلام صریحاً بیگانگى خود را از مسأله رهبانیت و ترک دنیا، آن چنان که مسیحیان و مرتاضان دارند، اعلام داشته است.

سپس براى تأکید این موضوع مى گوید: «و از حد، تجاوز ننمایید; زیرا خداوند متجاوزان را دوست ندارد» (وَ لاَتَعْتَدُوا إِنَّ اللَّهَ لاَیُحِبُّ الْمُعْتَدِینَ).

(آیه 88) در آیه گذشته نهى از تحریم بود، در این آیه به بهره گیرى مشروع از مواهب الهى امر کرده مى فرماید: «از نعمتهاى حلال و پاکیزه اى که خداوند به شما روزى داده است، بخورید» (وَ کُلُوا مِمَّا رَزَقَکُمُ اللَّهُ حَلاَلاً طَیِّبًا).

«و از (مخالفت) خداوندى که به او ایمان دارید، بپرهیزید» (وَاتَّقُوااللَّهَ الَّذِى أَنْتُمْ بِهِ مُؤْمِنُونَ).

یعنى ایمان شما به خدا ایجاب مى کند که همه دستورهاى او را محترم بشمرید، هم در بهره گرفتن از مواهب الهى و هم رعایت اعتدال و تقوا.