از فواید مهم روزه این است که روح انسان را تلطیف و اراده انسان را قوى و غرایز او را تعدیل مى کند.
روزه دار باید در حال روزه با وجود گرسنگى و تشنگى از غذا و آب همچنین لذّت جنسى چشم بپوشد و عملا ثابت کند که او همچون حیوان دربند اصطبل و علف نیست. او مى تواند زمام نفسِ سرکش را به دست گیرد و بر هوسها و شهوات خود مسلّط گردد.
در حقیقت، بزرگ ترین فلسفه روزه همین اثر روحانى و معنوى آن است.
روزه انسان را از عالم حیوانیت ترقّى داده و به جهان فرشتگان صعود مى دهد. جمله «لَعَلّکُم تَتّقون» (تا پرهیزگار شوید)، اشاره به همه این حقایق است.
و نیز حدیث معروف «الصَّومُ جُنَّةٌ مِنَ النارِ» (روزه، سپرى در برابر آتش است) اشاره به همین موضوع مى باشد.
و نیز از پیامبر(ص) روایت شده است: «بهشت را درى است به نام ریّان (سیراب) که جز روزه داران از آن وارد نشوند.»
در خبرى دیگر آمده است: و چون آخرین نفر آنها وارد شد آن در بسته مى شود.