در این آیه خداوند به پیامبرش تأکید مى کند: «و در میان آنها [= اهل کتاب]، طبق آنچه خداوند نازل کرده، داورى کن; و از هوسهاى آنان پیروى مکن» (وَ أَنِ احْکُمْ بَیْنَهُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ وَ لاَتَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ).

سپس به پیامبر هشدار مى دهد: «و از آنها برحذر باش، مبادا تو را از بعض احکامى که خدا بر تو نازل کرده، منحرف سازند» (وَاحْذَرْهُمْ أَنْ یَفْتِنُوکَ عَنْ بَعْضِ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَیْکَ).

«و اگر آنها (از حکم و داورى تو)، روى گردانند، بدان که خداوند مى خواهد آنان را به خاطر پاره اى از گناهانشان مجازات کند» (فَإِنْ تَوَلَّوْا فَاعْلَمْ أَنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ أَنْ یُصِیبَهُمْ بِبَعْضِ ذُنُوبِهِمْ).

در پایان آیه مى فرماید: اگر آنها در راه باطل اصرار مىورزند نگران مباش زیرا «بسیارى از مردم فاسقند» (وَ إِنَّ کَثِیرًا مِنَ النَّاسِ لَفَاسِقُونَ).

(آیه 50) در این آیه به عنوان استفهام انکارى مى فرماید: «آیا آنها حکم جاهلیت را (از تو) مى خواهند (تا با آن احکام جاهلى و قضاوتهاى آمیخته با انواع تبعیضات در میان آنها داورى کنى)؟!» (أَفَحُکْمَ الْجَاهِلِیَّةِ یَبْغُونَ).

«و چه کسى بهتر از خدا، براى قومى که اهل یقین هستند، حکم مى کند؟!» (وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ حُکْمًا لِقَوْم یُوقِنُونَ).

از على(ع) روایت شده است: «حکم دو گونه است: حکم خدا و حکم جاهلیت، و هر کس حکم خدا را رها کند، به حکم جاهلیت تن در داده است.»