(آیه 148) این آیه در حقیقت، پاسخ به قوم یهود است که پیرامون موضوع تغییر قبله جنجال به راه انداخته بودند. مى گوید: «هر طایفه اى قبله اى دارد که خداوند آن را تعیین کرده است» (وَ لِکُلّ وِجْهَةٌ هُوَ مُوَلِّیهَا).
در طول تاریخ انبیا قبله هاى مختلفى بوده، قبله همانند اصول دین نیست که تغییرناپذیر باشد. بنابراین، زیاد درباره قبله گفتوگو نکنید و به جاى آن، «در نیکیها و اعمال خیر بر یکدیگر سبقت جویید» (فَاسْتَبِقُوا الْخَیْرَاتِ).
این مضمون در آیه 177 همین سوره نیز آمده است.
سپس به عنوان هشدار به خرده گیران و تشویق نیکوکاران، مى فرماید: «هرجا باشید، خداوند همه شما را (براى پاداش و کیفر در برابر اعمال نیک و بد، در روز رستاخیز،) حاضر مى کند» (أَیْنَ مَا تَکُونُوا یَأْتِ بِکُمُ اللَّهُ جَمِیعًا).
و از آنجا که ممکن است براى بعضى این جمله عجیب باشد که چگونه خداوند ذرّات خاکهاى پراکنده انسانها را هر جا که باشد جمع آورى مى کند و لباس حیات بر آنها مى پوشاند؟ مى گوید: «زیرا او، بر هر کارى تواناست» (إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَىْء قَدِیرٌ).