(آیه 144) در این آیه که فرمان تغییر قبله در آن صادر گردیده، مى فرماید: «نگاه هاى انتظارآمیز تو را به سوى آسمان (براى تعیین قبله نهایى) مى بینیم» (قَدْ نَرَى تَقَلُّبَ وَجْهِکَ فِى السَّمَاءِ).
«اکنون تو را به سوى قبله اى که از آن خشنود باشى، بازمى گردانیم» (فَلَنُوَلِّیَنَّکَ قِبْلَةً تَرْضَیهَا).
«پس روى خود را به سوى مسجدالحرام کن» (فَوَلِّ وَجْهَکَ شَطْرَالْمَسْجِدِ الْحَرَامِ).
نه تنها در مدینه، «و هرجا باشید، روى خود را به سوى آن بگردانید» (وَ حَیْثُ مَا کُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَکُمْ شَطْرَهُ).
صدور فرمان تغییر قبله ـ طبق روایات ـ در حال نماز ظهر بود و در یک لحظه حسّاس و چشمگیر انجام گرفت. پیک وحى خداوند، بازوهاى پیامبر را گرفته و از بیت المقدس به سوى کعبه برگردانید و بى درنگ مسلمانان صفوف خود را تغییر دادند.
جالب اینکه تغییر قبله یکى از نشانه هاى پیامبر اسلام(ص) در کتب پیشین ذکر شده بود. از این رو قرآن مى افزاید: «و کسانى که کتاب آسمانى به آنها داده شده، به خوبى مى دانند این فرمان حقّى است که از ناحیه پروردگارشان صادر شده» و در کتابهاى خود خوانده اند که پیامبر اسلام به سوى دو قبله نماز مى خواند (وَ إِنَّ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ لَیَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ).
در پایان آیه مى گوید: «و خداوند از اعمال آنها (در مخفى داشتنِ این آیات) غافل نیست» (وَ مَا اللَّهُ بِغَافِل عَمَّا یَعْمَلُونَ).
یعنى آنها به جاى اینکه تغییر قبله را به عنوان یک نشانه صدق او که در کتب پیشین آمده معرّفى کنند، کتمان کرده و به عکس روى آن جنجال به راه انداختند. خدا، هم از اعمالشان آگاه است و هم از نیّاتشان.
