به دنبال آیات گذشته که از محاجّه و گفتوگوهاى لجوجانه گروهى از اهل کتاب سخن به میان آورد، در اینجا روشن مى سازد که آنها تسلیم پیشنهادهاى منطقى نبودند و انگیزه هاى این عمل و نتایج آن را نیز بازگو مى کند. مى فرماید: «آیا ندیدى کسانى را که بهره اى از کتاب (آسمانى) داشتند، به سوى کتاب الهى دعوت شدند تا در میان آنها داورى کند، سپس گروهى از آنان، (با علم و آگاهى،) روى مى گردانند، در حالى که (از قبول حق) اعراض دارند» (أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ أُوتُوا نَصِیبًا مِنَ الْکِتَابِ یُدْعَوْنَ إِلَى کِتَابِ اللَّهِ لِیَحْکُمَ بَیْنَهُمْ ثُمَّ یَتَوَلَّى فَرِیقٌ مِنْهُمْ وَ هُمْ مُعْرِضُونَ).

از جمله «أوتوا نصیبًا مِن الکتاب» بر مى آید که تورات و انجیل که در دست یهود و نصارى در آن عصر بود، تنها قسمتى از آن بود و احتمالاً قسمت بیش تر از این دو کتاب آسمانى از میان رفته یا تحریف شده بود.

آرى آنها به همان حکم موجود در کتاب مذهبى خویش نیز گردن ننهادند و، با بهانه جویى و مطالب بى اساس، از اجراى حدود الهى سرپیچى کردند.

(آیه 24) در این آیه دلیل مخالفت آنها را شرح مى دهد که آنها بر اساس یک فکر باطل، معتقد بودند از نژاد ممتازى هستند ـ همان گونه که امروز نیز چنین فکر مى کنند ـ به همین دلیل، براى خود مصونیتى در مقابل مجازات الهى قائل بودند. از این رو قرآن مى گوید: «این عمل آنها، به خاطر آن است که مى گفتند: آتش (دوزخ)، جز چند روزى به ما نمى رسد» و کیفر ما، به خاطر امتیازى که بر اقوام دیگر داریم، بسیار محدود است (ذلِکَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلاَّ أَیَّامًا مَعْدُودَات).

سپس مى افزاید: «این افترا (و دروغى که به خدا بسته بودند،) آنها را در دینشان مغرور ساخت و گرفتار انواع گناهان شدند» (وَ غَرَّهُمْ فِى دِینِهِمْ مَا کَانُوا یَفْتَرُونَ).

(آیه 25) در این آیه بر این ادّعاهاى واهى خطّ بطلان مى کشد مى گوید: «پس چگونه خواهند بود هنگامى که آنها را براى روزى که شکّى در آن نیست [= روز رستاخیز] جمع کنیم، و به هر کس، آنچه (از اعمال براى خود) فراهم کرده، به طور کامل داده شود؟ و به آنها ستم نخواهد شد» زیرا محصولِ اعمال خود را مى چینند (فَکَیْفَ إِذَا جَمَعْنَاهُمْ لِیَوْم لاَ رَیْبَ فِیهِ وَ وُفِّیَتْ کُلُّ نَفْس مَا کَسَبَتْ وَ هُمْ لاَ یُظْلَمُونَ).

آرى در آن روز همه در دادگاه عدل الهى حاضر خواهند شد، و هر کس نتیجه اعمال خود را مى بیند و آن روز است که مى فهمند هیچ امتیازى بر دیگران ندارند.