(آیه 110) در این آیه بار دیگر به مسأله امر به معروف و نهى از منکر و ایمان به خدا بازگشته مى فرماید: «شما بهترین امّتى بودید که به سود انسانها آفریده شده اند; (چه اینکه) امر به معروف و نهى از منکر مى کنید و به خدا ایمان دارید» (کُنْتُمْ خَیْرَ أُمَّة أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ تَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ).

جالب اینکه دلیل بهترین امّت بودن مسلمانان، امر به معروف و نهى از منکر کردن و به خدا ایمان داشتن ذکر شده. و این مى رساند که اصلاح جامعه بشرى بدون ایمان و دعوت به حق و مبارزه با فساد ممکن نیست. به علاوه، انجام این دو فریضه، ضامن گسترش ایمان و اجراى همه قوانین فردى و اجتماعى مى باشد و ضامن اجرا، عملا بر خود قانون مقدّم است.

سپس اشاره مى کند که مذهبى به این روشنى، و قوانینى با این عظمت، منافعش براى هیچ کس قابل انکار نیست. «و اگر اهل کتاب، (به چنین برنامه و آیین درخشانى،) ایمان آورند، براى آنها بهتر است; (ولى تنها) عدّه کمى از آنها باایمانند; و بیش تر آنها فاسقند» و خارج از اطاعت پروردگار (وَ لَوْ ءَامَنَ أَهْلُ الْکِتَابِ لَکَانَ خَیْرًا لَهُمْ مِنْهُمُ الْمُؤْمِنُونَ وَ أَکْثَرُهُمُ الْفَاسِقُونَ).