(آیه 6) از این آیه به بعد قرآن یک برنامه تربیتى مرحله به مرحله را براى بیدار ساختن بت پرستان و مشرکان ـ به تناسب انگیزه هاى مختلف شرک و بت پرستى ـ عرضه مى کند.

نخست براى کوبیدن عامل غرور که یکى از عوامل مهم طغیان و سرکشى و انحراف است، دست به کار شده و با یادآورى وضع اقوام گذشته و عاقبت دردناک آنها، به این افراد که پرده غرور بر چشمانشان افتاده است، هشدار مى دهد مى گوید: «آیا ندیدند چه قدر از اقوام پیشین را هلاک کردیم؟! اقوامى که (از شما نیرومندتر بودند; و) قدرتهایى به آنها داده بودیم که به شما ندادیم» (أَلَمْ یَرَوْا کَمْ أَهْلَکْنَا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ قَرْن مَکَّنَّاهُمْ فِى الاَْرْضِ مَا لَمْ نُمَکِّنْ لَکُمْ).

از جمله این که: «بارانهاى پى درپى براى آنها فرستادیم» (وَ أَرْسَلْنَا السَّمَاءَ عَلَیْهِمْ مِدْرَارًا).(1)

«و از زیر (آبادى هاى) آنها، نهرها را جارى ساختیم» (وَ جَعَلْنَا الاَْنْهَارَ تَجْرِى مِنْ تَحْتِهِمْ).

امّا هنگامى که سرکشى و طغیان کردند، هیچ یک از این امکانات نتوانست آنها را از کیفر الهى برکنار دارد و «آنان را به خاطر گناهانشان نابود کردیم» (فَأَهْلَکْنَاهُمْ بِذُنُوبِهِمْ).

«و جمعیّت دیگرى بعد از آنان پدید آوردیم» (وَ أَنْشَأْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ قَرْنًا ءَاخَرِینَ).

1   واژه «مدرار» در اصل از ماده «در» به معنى شیر است، سپس به مایعاتى همانند باران که ریزش دارد، گفته شده است.