مسلّماً قرآن براى هدایت همه جهانیان نازل شده، ولى تا مرحله اى از تقوا در وجود انسان نباشد (مرحله تسلیم در مقابل حق و پذیرش آنچه هماهنگ با عقل و فطرت مى باشد) محال است انسان از هدایت کتابهاى آسمانى و دعوت انبیا بهره بگیرد. «زمین شوره زار هرگز سنبل برنیارد اگرچه هزاران مرتبه بر آن باران ببارد».
سرزمین وجود انسانى نیز تا از لجاجت و تعصّب پاک نشود، بذر هدایت را نمى پذیرد. از این رو، خداوند مى فرماید: قرآن مایه هدایت پرهیزگاران است.