(آیه 25) از آنجا که در آیه قبل کافران و منکران قرآن به عذاب دردناکى تهدید شدند، در این آیه سرنوشت مؤمنان را بیان مى کند تا ـ همان گونه که روش قرآن است ـ با مقابله این دو با هم حقیقت روشن شود. مى فرماید: «به کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته انجام داده اند، بشارت ده که باغهایى از بهشت براى آنهاست که نهرها از زیر درختانش جارى است» (و بَشِّرِ الَّذِینَ ءَامَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ جَنَّات تَجْرِى مِنْ تَحْتِهَا الاَْنْهَارُ).

طراوت از آنِ باغى است که همیشه آب در اختیار دارد، آبهایى که متعلّق به خود آن است و هرگز قطع نمى شود، و باغهاى بهشت چنین است.

سپس ضمن اشاره به میوه هاى گوناگون این باغها مى گوید: «هر زمان که میوه اى از آن، به آنان داده شود، مى گویند: این همان است که قبلاً به ما روزى داده شده بود» ولى اینها چقدر از آنها بهتر و عالى تر است (کُلَّمَا رُزِقُوا مِنْ ثَمَرَة رِزْقًا قَالُوا هَـذَا الَّذِى رُزِقْنَا مِنْ قَبْلُ).

سپس مى افزاید: «و میوه هایى که براى آنها آورده مى شود، همه (از نظر خوبى و زیبایى) یکسانند» (وَ أُتُوا بِهِ مُتَشَابِهًا).

چنان در درجه اعلا قرار دارند که نمى شود یکى را بر دیگرى ترجیح داد.

آخرین نعمت بهشتى که در این آیه به آن اشاره شده همسران است. مى فرماید: «و براى آنان همسرانى پاک و پاکیزه است» (وَ لَهُمْ فِیهَا أَزْوَاجٌ مُطَهَّرَةٌ).

پاک از آلودگى هایى که در این جهان ممکن است داشته باشند، پاک از نظر روح و قلب و پاک از نظر جسم و تن.

در پایان آیه مى فرماید: «و جاودانه در آن خواهند بود» (و هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ).