(آیه 266) در این آیه مثال دیگرى براى مسأله انفاق آمیخته با ریا و منّت و آزار و اینکه چگونه این کارهاى نکوهیده آثار آن را از بین مى برد، بیان شده است. مى فرماید: «آیا کسى از شما دوست دارد که باغى از درختان خرما و انگور داشته باشد که از زیر درختان آن، نهرها بگذرد، و براى او در آن (باغ)، از هرگونه میوه اى وجود داشته باشد، در حالى که به سنّ پیرى رسیده و فرزندانى (کوچک و) ضعیف دارد; (در این هنگام،) گردبادى (کوبنده)، که در آن آتش (سوزانى) است، به آن برخورد کند و شعلهور گردد و بسوزد؟!» همین طور است حال کسانى که انفاقهاى خود را، با ریا و منّت و آزار، باطل مى کنند (أَیَوَدُّ أَحَدُکُمْ أَنْ تَکُونَ لَهُ جَنَّةٌ مِنْ نَخِیل وَ أَعْنَاب تَجْرِى مِنْ تَحْتِهَا الاَْنْهَارُ لَهُ فِیهَا مِنْ کُلِّ الثَّمَرَاتِ وَ أَصَابَهُ الْکِبَرُ وَ لَهُ ذُرِّیَّةٌ ضُعَفَاءُ فَأَصَابَهَا إِعْصَارٌ فِیهِ نَارٌ فَاحْتَرَقَتْ).(1)

آرى زحمت فراوانى کشیده اند و در آن روز که نیاز به نتیجه آن دارند، همه را خاکستر مى بینند چراکه گِردباد آتشبار ریا و منّت و آزار، آن را سوزانده است.

در پایان آیه مى فرماید: «این چنین خداوند آیات خود را براى شما آشکار مى سازد; شاید بیندیشید» و با اندیشه، راه حق را بیابید (کَذلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمُ الاَْیَاتِ لَعَلَّکُمْ تَتَفَکَّرُونَ).

آرى سرچشمه بدبختى هاى انسان، به خصوص کارهاى ابلهانه اى همچون منّت گذاردن و ریا که سود آن ناچیز و زیانش سریع و عظیم است، ترک اندیشه و تفکّر است. و خداوند همگان را به اندیشه و تفکّر دعوت مى کند.

1. «إعصار» در لغت به معنى گردبادى است که هنگام وزش باد از دو سوى مخالف تشکیل مى گردد و به شکل عمودى است که یک سر آن به زمین چسبیده و سر دیگر آن در آسمان است و گاه بسیارى از اشیا را با خود مى برد.