واژه «شیطان» از ماده «شطن» گرفته شده و شاطن به معنى خبیث و پست آمده است. شیطان به موجود سرکش و متمرّد اطلاق مى شود اعم از انسان یا جن و یا جنبندگان دیگر و به معنى روح شریر و دور از حق نیز آمده است.
باید دانست که «شیطان» به هر موجود موذى و منحرف کننده و طاغى و سرکش، خواه انسانى یا غیرانسانى مى گویند و ابلیس نام آن شیطان است که آدم را فریب داد و اکنون با لشکر و جنود خود در کمین آدمیان است.
از موارد استعمال این کلمه در قرآن نیز بر مى آید که شیطان به موجود موذى و مضر گفته مى شود. موجودى که از راه راست برکنار بوده و درصدد آزار دیگران است. موجودى که سعى مى کند ایجاد دودستگى نماید و اختلاف و فساد ایجاد کند. در آیه 91 سوره مائده مى فرماید: «شیطان مى خواهد در میان شما عداوت و کینه ایجاد کند.»
از طرفى مى بینیم که در قرآن نیز شیطان به موجود خاصى اطلاق نشده بلکه به انسانهاى شرور و مفسد نیز اطلاق گردیده است. در آیه 112 سوره أنعام مى فرماید: «این چنین در برابر هر پیامبرى، دشمنى از شیاطین انس و جن قرار دادیم.»