(آیه 119) به دنبال ذکر گفتوگوى خداوند با حضرت مسیح، در این آیه مى خوانیم: «خداوند (پس از این گفتوگو،) مى گوید: امروز، روزى است که راستى راستگویان، به آنها سود مى بخشد» (قَالَ اللَّهُ هَـذَا یَوْمُ یَنْفَعُ الصَّادِقِینَ صِدْقُهُمْ).

سپس پاداش صادقان را چنین بیان مى کند: «براى آنها باغهایى از بهشت است که نهرها از زیر درختان آن مى گذرد، و تا ابد، و جاودانه در آن مى مانند» (لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِى مِنْ تَحْتِهَا الاَْنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا).

و از این نعمت مادّى، مهم تر این است که: «هم خداوند از آنها خشنود است، و هم آنها از خداوند خشنودند» (رَضِىَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوْا عَنْهُ).

بى شک، «این، (موهبت بزرگ) رستگارى بزرگ است» (ذلِکَ الْفَوْزُالْعَظِیمُ).

(آیه 120) در این آیه به مالکیت و حکومت خداوند اشاره کرده مى گوید: «حکومت آسمانها و زمین و آنچه در آنهاست، از آنِ خداست; و او بر هر چیزى تواناست» (لِلَّهِ مُلْکُ السَّمَـوَاتِ وَالاَْرْضِ وَ مَا فِیهِنَّ وَ هُوَ عَلَى کُلِّ شَىْء قَدِیرٌ).

و این جمله علّت براى رضایت بندگان از خداست زیرا کسى که بر همه چیز تواناست، توانایى دارد که هرچه بندگان بخواهند به آنها ببخشد و آنها را خشنود سازد.

در ضمن اشاره به نادرستى عمل نصارى در پرستش مریم است زیرا عبادت شایسته کسى است که بر سراسر عالم آفرینش حکومت مى کند.

پایان تفسیر سوره مائده