به طور کلّى هر چه را در ردیف خدا، در زندگى مؤثّر دانستن یک نوع شرک است.
ابن عبّاس مفسّر معروف، مى گوید: أنداد، همان شرک است که گاهى پنهان تر از حرکت مورچه بر سنگ سیاه در شب تاریک است. از جمله اینکه انسان بگوید: به خدا سوگند، به جان تو سوگند، به جان خودم سوگند ... (یعنى خدا و جان دوستش را در یک ردیف قرار بدهد و بگوید) این سگ اگر دیشب نبود دزدان آمده بودند (پس نجات دهنده ما از دزدان این سگ است). یا به دوستش بگوید: هر چه خدا بخواهد و تو بخواهى. همه اینها بویى از شرک مى دهد.
در تعبیرات عامیانه نیز بسیار مى گویند اوّل خدا، دوم تو! باید قبول کرد که این گونه تعبیرات نیز مناسب یک انسان موحّد کامل نیست.