(آیه 70) از آنجا که یکى از طرق تربیت و هدایت، همان دادن شخصیت به افراد است، قرآن مجید به دنبال بحثهایى که درباره مشرکان و منحرفان در آیات گذشته داشت، در اینجا به بیان شخصیت والاى نوع بشر و مواهب الهى نسبت به او مى پردازد، تا با توجه به این ارزش فوق العاده به آسانى گوهر خود را نیالاید و خویش را به بهاى ناچیزى نفروشد، مى فرماید: «و ما فرزندان آدم را گرامى داشتیم» (وَلَقَدْ کَرَّمْنا بَنى آدَمَ). سپس به سه قسمت از مواهب الهى، نسبت به انسانها اشاره کرده، مى گوید: «و ما آنها را(با مرکبهاى مختلفى که در اختیارشان قرار داده ایم) در خشکى و دریا حمل کردیم» (وَحَمَلْناهُمْ فِى الْبَرِّ وَالْبَحْرِ). دیگر این که: «آنها را از طیبات روزى دادیم» (وَرَزَقْناهُمْ مِنَ الطَّیِّباتِ. سوم این که: «ما آنها را بر بسیارى از مخلوقات خود فضیلت و برترى دادیم» (وَفَضَّلْناهُمْ عَلى کَثیر مِمَّنْ خَلَقْنا تَفْضیلاً).