در آیه فوق مى خوانیم که خداوند به موسى(ع) مى گوید: «به کوه بنگر اگر در جاى خود باقى ماند مرا خواهى دید» آیا مفهوم این سخن این است که به راستى خداوند قابل مشاهده است ؟
پاسخ این است که این تعبیر در حقیقت کنایه از محال بودن چنین موضوعى است، همانند جمله حَتّى یَلِجَ الْجَمَلُ فى سَمِّ الْخِیاطِ; کافران در بهشت نمى روند مگر آن که شتر از سوراخ سوزن بگذرد (اعراف/40) و از آنجا که معلوم بوده کوه در برابر جلوه خداوند محال است پایدار بماند، چنین تعبیرى ذکر شده است.
همان گونه که قبل از آن نیز فرمود: «لَنْ تَرانى» یعنى، هرگز مرا نخواهى دید نه در دنیا و نه در آخرت.