(آیه 39) باز براى تأکید بیشتر و این که این احکام حکیمانه همگى از وحى الهى سرچشمه مى گیرد، اضافه مى کند: «اینها از امور حکمت آمیزى است که پروردگارت به تو وحى فرستاده است»(ذلِکَ مِمّااَوْحى اِلَیْکَ رَبُّکَ مِنَ الْحِکْمَةِ).
اشاره به این که احکام هم از طریق حکمت عقلى، اثبات شده است، و هم از طریق وحى الهى، و اصول همه احکام الهى چنین است هر چند جزئیات آن را در بسیارى از اوقات با چراغ کم فروغ عقل نمى توان تشخیص داد و تنها در پرتو نورافکن نیرومند وحى باید درک کرد.
سپس همانگونه که آغاز این احکام از تحریم شرک شروع شده بود با تأکید بر تحریم شرک آن را پایان داده، مى گوید: «و هرگز (براى خداوند یگانه شریکى قائل مباش و) معبود دیگرى را در کنار «الله» قرار مده» (وَلا تَجْعَلْ مَعَ اللهِ اِلهًا آخَرَ).
«که در جهنم افکنده مى شوى سرزنش شده، و رانده (درگاه خدا) خواهى بود» (فَتُلْقى فى جَهَنَّمَ مَلُومًا مَدْحُورًا).
در حقیقت شرک و دوگانه پرستى، خمیر مایه همه انحرافات و جنایات و گناهان است، لذا بیان این سلسله احکام اساسى اسلام از شرک شروع شد و به شرک نیز پایان یافت.
(آیه 40) این آیه به یکى از افکار خرافى مشرکان اشاره کرده و پایه منطق و تفکر آنها را به این وسیله روشن مى سازد و آن این که: بسیارى از آنها معتقد بودند که فرشتگان دختران خدا هستند در حالى که خودشان از شنیدن نام دختر، ننگ و عار داشتند و تولد او را در خانه خود مایه بدبختى و سرشکستگى مى پنداشتند!
قرآن از منطق خود آنها اتخاذ سند کرده، مى گوید: «آیا پروردگار شما پسران را تنها در سهم شما قرار داد و خود از فرشتگان دخترانى انتخاب کرد» (اَفَاَصْفیکُمْ رَبُّکُمْ بِالْبَنینَ وَاتَّخَذَ مِنَ الْمَلائِکَةِ اِناثًا).
بدون شک فرزندان دختر همانند فرزندان پسر از مواهب الهى هستند و هیچ گونه تفاوتى از نظر ارزش انسانى ندارند.
ولى هدف قرآن این است آنها را با منطق خودشان محکوم سازد که شما چگونه افراد نادانى هستید براى پروردگارتان چیزى قائل مى شوید که خود از آن ننگ و عار دارید.
سپس در پایان آیه به صورت یک حکم قاطع مى گوید: «شما سخن بسیار بزرگ و کفرآمیزى مى گویید» (اِنَّکُمْ لَتَقُولُونَ قَوْلاً عَظیًما).
سخنى که با هیچ منطقى سازگار نیست و از چندین جهت بى پایه است زیرا:
1ـ اعتقاد به وجود فرزند براى خدا اهانت عظیمى به ساحت مقدس او است، چرا که او نه جسم است نه عوارض جسمانى دارد، نه نیاز به بقاء نسل.
2ـ چگونه شما فرزندان خدا را همه دختر مى دانید؟ در حالى که براى دختر پایینترین منزلت را قائلید.
3ـ از همه گذشته این عقیده اهانتى به مقام فرشتگان الهى است که فرمانبران حقند و مقربان درگاه او. شما از شنیدن نام دختر وحشت دارید، ولى این مقربان الهى را همه دختر مى دانید.
