(آیه 65) بار دیگر به بیان نعمتها و مواهب گوناگون پروردگار باز مى گردد، که هم تأکیدى است بر مسأله توحید و شناخت خدا، و هم در لابلاى آن اشاره اى به مسأله معاد است، و هم با ذکر این نعمتها، حس شکرگزارى بندگان را تحریک کرده، آنها را از این طریق به خدا نزدیکتر مى سازد.
نخست مى گوید: «خداوند از آسمان آبى فرستاد و زمین را پس از آنکه مرده بود به وسیله آن حیات بخشید» (وَاللهُ اَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَاَحْیا بِهِ الاَْرْضَ بَعْدَ مَوْتِها).
«در این نشانه روشنى است (از عظمت خدا) براى جمعیتى که گوش شنوا دارند» (اِنَّ فى ذلِکَ لاَیَةً لِقَوْم یَسْمَعُونَ).
هم نشانه اى است از قدرت عظمت آفریدگار، و هم دلیلى است بر امکان معاد و هم نعمت بزرگى است از نعمتهاى خداوند.
(آیه 66) بعد از نعمت آب که مسلماً نخستین پایه حیات است، به نعمت وجود چهارپایان و مخصوصاً ماده غذایى بسیار مفیدى مانند شیر که از آنها گرفته مى شود اشاره کرده، مى گوید: «و در وجود چهارپایان براى شما درس عبرتى است» (وَاِنَّ لَکُمْ فِى الاَْنْعامِ لَعِبْرَةً).
چه عبرتى از این برتر که: «از درون شکم آنها از میان غذاهاى هضم شده، و خون، شیر خالص و گوارا به شما مى نوشانیم» (نُسْقیکُمْ مِمّا فى بُطُونِه مِنْ بَیْنِ فَرْث وَدَم لَبَنًا خالِصًا سائِغًا لِلشّارِبینَ).
مى دانیم که مقدار کمى از غذا مانند بعضى از مواد قندى و همچنین آب از همان دیواره هاى معده جذب بدن مى شود، اما قسمت عمده، هنگامى که غذاى هضم شده منتقل به روده ها شد وارد خون مى گردد، و نیز مى دانیم که شیر از غده هاى مخصوصى که درون پستان است تراوش مى کند و مواد اصلى آن از خون و غده هاى چربى ساز گرفته مى شود.
به این ترتیب این ماده سفید رنگ تمیز خالص، از میان غذاهاى هضم شده مخلوط با تفاله ها، و از لابلاى خون به دست مى آید، و این به راستى عجیب است، سرچشمه اى آن چنان آلوده و تنفرآمیز، اما محصولش این چنین خالص و گوارا و نیروبخش !
(آیه 67) بعد از حیوانات و شیر آنها به بخشى از مواهب گیاهان پرداخته، مى گوید: «و خداوند از میوه هاى درختان نخل و انگور (غذاى پربرکتى نصیب شما ساخت که گاه آن را به صورت زیانبار در مى آورید و از آن مسکرات (ناپاک) و روزى خوب و پاکیزه مى گیرید» (وَمِنْ ثَمَراتِ النَّخیلِ وَالاَْعْنابِ تَتَّخِذُونَ مِنْهُ سَکَرًا وَرِزْقًا حَسَنًا).
«در این نشانه روشنى است براى جمعیتى که اندیشه مى کنند» (اِنَّ فى ذلِکَ لاَیَةً لِقَوْم یَعْقِلُونَ).
