(آیه 24) در آیات گذشته اشاره اى به ناپایدارى زندگى دنیا شده بود، در این آیه این واقعیت ضمن مثال جالبى تشریح شده تا پرده هاى غرور و غفلت را از مقابل دیده هاى غافلان و طغیانگران کنار زند.

«مَثَل زندگى دنیا همانند آبى است که از آسمان نازل کرده ایم» (اِنَّما مَثَلُ الْحَیوةِ الدُّنْیا کَماء اَنْزَلْناهُ مِنَ السَّمـاءِ).

این دانه هاى حیاتبخش باران بر سرزمینهاى آماده مى ریزند، «و بهوسیله آن گیاهان گوناگونى که بعضى قابل استفاده براى انسانها، و بعضى براى حیوانات است، مى رویند» (فَاخْتَلَطَ بِه نَباتُ الاَْرْضِ مِمّا یَأْکُلُ النّاسُ وَالاَْنْعامُ).

این گیاهان علاوه بر خاصیتهاى غذایى که براى موجودات زنده دارند سطح زمین را مى پوشانند و آن را زینت مى بخشند، تا آنجا که «زمین بهترین زیبایى خود را در پرتو آن پیدا کرده و تزیین مى شود» (حَتّى اِذا اَخَذَتِ الاَْرْضُ زُخْرُفَها وَازَّیَّنَتْ).

در این هنگام شکوفه ها، شاخساران را زینت داده و گلها مى خندند، دانه هاى غذایى و میوه ها کم کم خود را نشان مى دهند، و صحنه پرجوشى را از حیات و زندگى به تمام معنى کلمه مجسم مى کنند، که دلها را پر از امید و چشمها را پر از شادى و سرور مى سازند، آن چنان که «اهل زمین مطمئن مى شوند، که مى توانند از مواهب این گیاهان بهره گیرند» هم از میوه ها و هم از دانه هاى حیات بخششان (وَظَنَّ اَهْلُها اَنَّهُمْ قادِرُونَ عَلَیْها).

«اما ناگهان فرمان ما فرا مى رسد (سرماى سخت و یا تگرگ شدید و یا طوفان درهم کوبنده اى بر آنها مسلط مى گردد) و آنها را چنان درو مى کنیم که گویا هرگز نبوده ند» ! (اَتیها اَمْرُنا لَیْلاً اَوْ نَهارًا فَجَعَلْناها حَصیدًا کَاَنْ لَمْ تَغْنَ بِالاَْمْسِ).

در پایان آیه براى تأکید بیشتر مى فرماید: «این چنین آیات خود را براى افرادى که تفکر مى کنند تشریح مى کنیم» (کَذلِکَ نُفَصِّلُ الاْیاتِ لِقَوْم یَتَفَکَّرُونَ).

(آیه 25) این آیه با یک جمله کوتاه اشاره به نقطه مقابل این گونه زندگى کرده و مى فرماید: «خداوند به دارالسلام، خانه صلح و سلامت و امنیت دعوت مى کند» (وَاللهُ یَدْعُوا اِلى دارِالسَّلامِ).

به آنجا که نه از این کشمکشهاى غارتگران دنیاى مادى خبرى است، و نه از مزاحمتهاى احمقانه ثروت اندوزان از خدا بى خبر، و نه جنگ و خونریزى و استعمار و استثمار.

سپس اضافه مى کند: «خدا هر کس را بخواهد (و شایسته و لایق ببیند) به سوى راه مستقیم (همان راهى که به دارالسلام و مرکز امن و امان منتهى مى شود) دعوت مى کند» (وَیَهْدى مَنْ یَشاءُ اِلى صِراط مُسْتَقیم).