(آیه 74) پس از پایان بحث اجمالى پیرامون سرگذشت نوح، اشاره به پیامبران دیگرى که بعد از نوح و قبل از موسى (مانند ابراهیم و هود و صالح و لوط و یوسف) براى هدایت مردم آمدند کرده، مى گوید: «سپس بعد از نوح رسولانى به سوى قوم و جمعیتشان فرستادیم» (ثُمَّ بَعَثْنا مِنْ بَعْدِه رُسُلاً اِلى قَوْمِهِمْ). «آنها با دلائل روشن و آشکار به سوى قومشان آمدند» و مانند نوح با سلاح منطق و اعجاز و برنامه هاى سازنده مجهز بودند (فَجاؤُهُمْ بِالْبَیِّناتِ). «ولى آنها که (راه عناد و لجاج را مى پوییدند و) در گذشته به تکذیب پیامبران پیشین برخاسته بودند (این پیامبران را نیز تکذیب کردند و به آنها) ایمان نیاوردند» (فَما کانُوا لِیُؤْمِنُوا بِما کَذَّبُوا بِه مِنْ قَبْلُ). این به خاطر آن بود که بر اثر عصیان و گناه و دشمنى با حق پرده بر دلهاى آنها افتاده بود «آرى ! این چنین بر دلهاى متجاوزان مهر مى زنیم» (کَذلِکَ نَطْبَعُ عَلى قُلُوبِ الْمُعْتَدینَ).