در اینجا اشاره به یکى دیگر از صفات عمومى منافقان شده است که آنها افرادى لجوج، بهانه جو، و ایرادگیر، و کارشکن هستند، هر کار مثبتى را، با وصله هاى نامناسبى تحقیر کرده، و بد جلوه مى دهند.
قرآن مجید شدیداً این روش غیرانسانى آنها را نکوهش مى کند، و مسلمانان را از آن آگاه مى سازد، تا تحت تأثیر این گونه القائات سوء قرار نگیرند و هم منافقان بدانند که حناى آنان در جامعه اسلامى رنگى ندارد !
نخست مى فرماید: «آنها که به افراد نیکوکار مؤمنین در پرداختن صدقات و کمکهاى صادقانه، عیب مى گیرند، و مخصوصاً آنها که افراد با ایمان تنگدست را که دسترسى جز به کمکهاى مختصر ندارند، مسخره مى کنند، خداوند آنان را مسخره مى کند، و عذاب دردناک در انتظار آنهاست» ! (اَلَّذینَ یَلْمِزُونَ الْمُطَّوِّعینَ مِنَ الْمُؤْمِنینَ فِى الصَّدَقاتِ وَالَّذینَ لا یَجِدُونَ اِلاّ جُهْدَهُمْ فَیَسْخَرُونَ مِنْهُمْ سَخِرَ اللهُ مِنْهُمْ وَلَهُمْ عَذابٌ اَلیمٌ).
منظور از جمله «سَخِرَاللهُ مِنْهُمْ» (خداوند آنها را مسخره مى کند) این است که مجازات استهزاءکنندگان را به آنها خواهد داد، و یا آن چنان با آنها رفتار مى کند که همچون استهزاءشدگان تحقیر شوند !
(آیه 80) در این آیه تأکید بیشترى روى مجازات این گروه از منافقان نموده و آخرین تهدید را ذکر مى کند به این ترتیب که روى سخن رابه پیامبر(صلى الله علیه وآله) نموده مى گوید: «چه براى آنها استغفار کنى و چه نکنى، حتى اگر هفتاد بار براى آنها از خداوند طلب آمرزش نمایى هرگز خدا آنها را نمى بخشد» (اِسْتَغْفِرْ لَهُمْ اَوْ لا تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ اِنْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعینَ مَرَّةً فَلَنْ یَغْفِرَاللهُ لَهُمْ).
«چرا که آنها خدا و پیامبرش را انکار کردند و راه کفر پیش گرفتند» و همین کفر آنها را به درّه نفاق و آثار شوم آن افکند (ذلِکَ بِاَنَّهُمْ کَفَرُوا بِاللهِ وَرَسُولِهِ).
و روشن است هدایت خدا شامل حال کسانى مى شود که در طریق حق طلبى گام بر مى دارند و جویاى حقیقتند، ولى «خداوند افراد فاسق و گنهکار و منافق را هدایت نمى کند» (وَاللهُ لا یَهْدِى الْقَوْمَ الْفاسِقینَ).
