این آیه اگرچه اشاره به جریان هجرت دارد ولى مسلماً در مدینه نازل شده است.
نخست مى گوید: «به خاطر بیاور زمانى را که مشرکان مکّه نقشه مى کشیدند که تو را یا به زندان بیفکنند و یا به قتل رسانند و یا تبعید کنند» (وَاِذْ یَمْکُرُ بِکَ الَّذینَ کَفَرُوا لِیُثْبِتُوکَ اَوْ یَقْتُلُوکَ اَوْ یُخْرِجُوکَ).
سپس اضافه مى کند: «آنها نقشه مى کشند و چاره مى اندیشند، و خداوند هم چاره جویى و تدبیر مى کند و خداوند بهترین چاره جویان و مدبّران است» (وَیَمْکُرُونَ وَیَمْکُرُاللهُ وَاللهُ خَیْرُالْماکِرینَ).
آنها حداکثر نیروى فکرى و جسمانى خویش را براى نابود کردن پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله)به کار بردند، و حتى یکصد شتر که در آن روز سرمایه عظیمى بود براى یافتن پیامبر جایزه تعیین کردند و افراد بسیارى کوهها و بیابانهاى اطراف مکّه را
زیر پا گذاردند، و حتى تا دم در غار آمدند ولى خداوند با یک وسیله بسیار
ساده و کوچک ـچند تار عنکبوتـ همه این طرحها را نقش بر آب کرد، و با توجه به این که مسأله هجرت سرآغاز مرحله نوینى از تاریخ اسلام بلکه تاریخ بشریت
بود نتیجه مى گیریم که خداوند به وسیله چند تار عنکبوت مسیر تاریخ بشریت را تغییر داد !
این منحصر به جریان هجرت نیست بلکه تاریخ انبیاء نشان مى دهد که همواره خداوند براى درهم کوبیدن گردنکشان از ساده ترین وسائل استفاده مى کرده گاهى از وزش باد، و زمانى از انبوه پشه ها، و گاهى از پرنده کوچک ابابیل، و مانند اینها، تا ضعف و ناتوانى بشر را در برابر قدرت بى پایانش آشکار سازد، و او را از فکر طغیان و سرکشى باز دارد.
