ممکن است چنین به نظر آید که اگر قرآن در آیات فوق از میان انواع میوه ها روى زیتون و خرما و انگور تکیه کرده به خاطر وجود آنها در محیط نزول قرآن بوده است، ولى با توجه به جهانى و جاودانى بودن قرآن، و عمق تعبیراتش روشن مى شود که مطلب از این فراتر است.
غذاشناسان و دانشمندان به ما مى گویند: کمتر میوه اى است که براى بدن انسان از نظر غذایى به اندازه این سه میوه، مفید و مؤثر باشد.
همانها مى گویند: «روغن زیتون» براى تولید سوخت بدن ارزش بسیار فراوان دارد، کالرى حرارتى آن بسیار بالا است، و از این جهت یک نیروبخش است و آنها که مى خواهند همواره سلامت خود را حفظ کنند، باید به این اکسیر علاقه مند شوند.
روغن زیتون دوست صمیمى کبد آدمى است، و براى رفع عوارض کلیه ها و سنگهاى صفراوى و قولنجهاى کلیوى و کبدى و رفع یبوست بسیار مؤثر است.
با پیشرفت دانش پزشکى و غذاشناسى اهمیت دارویى «خرما» نیز به ثبوت رسیده است. در خرما کلسیم وجود دارد که عامل اصلى استحکام استخوانهاست و نیز فسفر وجود دارد که از عناصر اصلى تشکیل دهنده مغز و مانع ضعف اعصاب و خستگى است، قوه بینایى را مى افزاید.
و نیز خرما داراى پتاسیم است که فقدان آن را در بدن علت حقیقى زخم معده مى دانند، ووجود آن براى ماهیچه ها وبافتهاى بدن انسان بسیار پرارزش است.
این سخن امروز در میان غذاشناسان معروف است که خرما از سرطان جلوگیرى مى کند.
و اما در مورد «انگور» به گفته دانشمندان غذاشناس به قدرى عوامل مؤثر دارد که مى توان گفت، یک داروخانه طبیعى است.
انگور دو برابر گوشت، در بدن حرارت ایجاد مى کند، و علاوه بر این ضدّ سم است، براى تصفیه خون، دفع رماتیسم، نقرس، و زیادى اوره خون، اثر درمانى مسلّمى دارد، انگور معده و روده را لایروبى مى کند، نشاط آفرین و برطرف کننده اندوه است، اعصاب را تقویت کرده، و ویتامینهاى مختلف موجود در آن به انسان نیرو و توان مى بخشد.
بنابراین، تکیه کردن قرآن بر این سه نوع میوه بى دلیل نیست، و شاید در آن روز قسمت مهمى از آن بر مردم پوشیده بوده است.
