(آیه 138) در اینجا به قسمت حساس دیگرى از سرگذشت بنى اسرائیل که به دنبال پیروزى آنها بر فرعونیان واقع شد، اشاره شده است، نخست مى گوید: «ما بنى اسرائیل را از دریا (رود عظیم نیل) عبور دادیم» (وَجاوَزْنا بِبَنى اِسْرائیلَ الْبَحْرَ).
«اما در مسیر خود به قومى برخورد کردند که با خضوع و تواضع، اطراف بتهاى خود را گرفته بودند» (فَاَتَوْا عَلى قَوْم یَعْکُفُونَ عَلى اَصْنام لَهُمْ).
افراد جاهل و بیخبر آنچنان تحت تأثیر این صحنه قرار گرفتند که بلافاصله نزد موسى آمدند و «گفتند: اى موسى ! تو، هم براى ما معبودى قرار بده همانطور که آنها معبودانى دارند» ! (قالُوا یا مُوسَى اجْعَلْ لَنا اِلهًا کَما لَهُمْ آلِهَةٌ).
موسى(ع) از این پیشنهاد جاهلانه و نابخردانه، بسیار ناراحت شد، به آنها رو کرد و «گفت: شما جمعیت جاهل و بى خبرى هستید» ! (قالَ اِنَّکُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ). چرا که سرچشمه بت پرستى، جهل و نادانى بشر است.
(آیه 139) در این آیه مى خوانیم که موسى(ع) براى تکمیل سخن خود به بنى اسرائیل گفت: «این جمعیت بت پرست را که مى بینید، کارشان به هلاکت مى انجامد و عملشان باطل و بى اساس است» (اِنَّ هؤُلاءِ مُتَبَّرٌ ما هُمْ فیهِ وَباطِلٌ ما کانُوا یَعْمَلُونَ).
یعنى، هم عملشان بیهوده و رنجهایشان بى نتیجه است و هم سرانجام یک قوم بت پرست و مشرک، به هلاکت و نابودى مى کشد.
(آیه 140) و باز براى تأکید اضافه کرد: «آیا غیر از خدا معبودى براى شما بطلبم ! همان خدایى که شما را بر جهانیان (مردم عصر خود) برترى داد» (قالَ اَغَیْرَاللهِ اَبْغیکُمْ اِلهًا وَهُوَ فَضَّلَکُمْ عَلَى الْعالَمینَ).
(آیه 141) در این آیه خداوند یکى از نعمتهاى بزرگ خود را به بنى اسرائیل، یادآور مى شود، تا با توجه به این نعمت بزرگ حسّ شکرگزارى در آنها تحریک گردد، و بدانند شایسته پرستش و خضوع و عبادت، تنها ذات پاک اوست.
نخست مى گوید: «به خاطر بیاورید هنگامى که شما را از چنگال آل فرعون نجات دادیم آنها که مرتباً شما را شکنجه مى دادند و مجازات مى کردند» (وَاِذْ اَنْجَیْناکُمْ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ یَسُومُونَکُمْ سُوءَ الْعَذابِ).
سپس این عذاب و شکنجه مستمر را چنین شرح مى دهد که آنها «پسران شما را به قتل مى رسانیدند، و زنان و دخترانتان را (براى خدمتگزارى و بردگى) زنده نگه مى داشتند» (یُقَتِّلُونَ اَبْناءَکُمْ وَیَسْتَحْیُونَ نِساءَکُمْ).
«و در این، آزمایش بزرگى از ناحیه خداوند براى شما بود» (وَفى ذلِکُمْ بَلاءٌ مِنْ رَبِّکُمْ عَظیمٌ).
