(آیه 10) به دنبال آیاتى که اشاره به مبدء و معاد در آنها شده بود در این آیه و آیات بعد، «انسان» و عظمت و اهمیت مقام او و چگونگى آفرینش او و افتخاراتى که خداوند به او داده، مورد بحث قرار داده، مى فرماید: «ما مالکیت و حکومت، و تسلط شما را بر زمین، مقرر داشتیم» (وَلَقَدْ مَکَّنّاکُمْ فِى الاَْرْضِ).
«و انواع وسایل زندگى را براى شما در آن قرار دادیم» (وَجَعَلْنا لَکُمْ فیها مَعایِشَ) «اما با این حال کمتر شکر این همه نعمت و موهبت را به جاى مى آورید» (قَلیلاً ما تَشْکُرُونَ).