(آیه 44) نوح زمام کشتى را به دست خدا سپرده; امواج، کشتى را به هر سو مى برد. در روایات آمده است که شش ماه تمام این کشتى سرگردان بود و نقاط مختلفى و حتى طبق پاره اى از روایات سرزمین مکه و اطراف خانه کعبه را سیر کرد.
سرانجام فرمان پایان مجازات و بازگشت زمین به حالت عادى صادر شد. این آیه چگونگى این فرمان و جزئیات و نتیجه آن را در عبارات بسیار کوتاه و مختصر و در عین حال فوق العاده رسا و زیبا در ضمن شش جمله بیان مى کند و مى گوید: «به زمین دستور داده شد، اى زمین آبت را در کام فرو بر» ! (وَقیلَ یا اَرْضُ ابْلَعى ماءَکِ).
«و (به آسمان دستور داده شد) اى آسمان دست نگهدار» (وَیا سَماءُ اَقْلِعى).
«و آب فرو نشست» (وَغیضَ الْماءُ).
«و کار پایان یافت» (وَقُضِىَ الاَْمْرُ).
«و کشتى بر دامنه کوه جودى پهلو گرفت» (وَاسْتَوَتْ عَلَى الْجُودِىِّ).
و آن کوه معروفى در نزدیگى «موصل» مى باشد.
«و در این هنگام گفته شد: دور باد قوم ستمگر» ! (وَقیلَ بُعْدًا لِلْقَوْمِ الظّالِمینَ).
به گفته جمعى از دانشمندان عرب این آیه «فصیحترین و بلیغترین» آیات قرآن محسوب مى شود.
شاهد گویاى این سخن همان است که در روایات وتواریخ اسلامى مى خوانیم که گروهى از کفار قریش، به مبارزه با قرآن برخاستند و تصمیم گرفتند آیاتى همچون آیات قرآن ابداع کنند، علاقمندانشان براى مدت چهل روز بهترین غذاها ومشروبات مورد علاقه آنان برایشان تدارک دیدند، مغز گندم خالص، گوشت گوسفند و شراب کهنه ! تا با خیال راحت به ترکیب جمله هایى همانند قرآن بپردازند !
اما هنگامى که به آیه فوق رسیدند، چنان آنها را تکان داد که بعضى به بعض دیگر نگاه کردند و گفتند: این سخنى است که هیچ کلامى شبیه آن نیست، و اصولا شباهت به کلام مخلوقین ندارد، این را گفتند و از تصمیم خود منصرف شدند و مأیوسانه پراکنده گشتند.
