(آیه 31) بعضى از مفسران بزرگ گفته اند: این آیه در پاسخ جمعى از مشرکان «مکّه» نازل شده است، که در پشت خانه کعبه نشسته بودند و به دنبال پیامبر«ص) فرستادند، پیامبر(صلى الله علیه وآله) (به امید هدایت آنان) نزد آنها آمد، عرض کردند: اگر دوست دارى از تو پیروى کنیم این کوههاى مکّه را بهوسیله قرآنت عقب بران تا کمى این زمین تنگ و محدود ما گسترش یابد ! تو به گمان خود کمتر از داوود نیستى که خداوند کوهها را براى او مسخّر کرده بود، یا این که باد را مسخّر ما گردان، همان گونه که مسخّر سلیمان بود، و نیز جدت «قصى» (جد طایفه قریش) را زنده کن، زیرا عیسى(ع) مردگان را زنده مى کرد و تو کمتر از عیسى نیستى ! در این هنگام آیه نازل شد که شما همه آنچه را مى گویید از سر لجاجت است نه براى ایمان آوردن !