(آیه 46) در تعقیب بیان سرگذشت بهشتیان و دوزخیان این آیه و سه آیه بعد از آن در باره «اَعْراف» که منطقه اى است حد فاصل میان بهشت و دوزخ، با ویژگیهایى که دارد سخن مى گوید.
نخست به حجابى که در میان بهشتیان و دوزخیان کشیده شده است اشاره کرده، مى گوید: «میان این دو گروه حجابى قرار دارد» (وَبَیْنَهُما حِجابٌ).
از آیات بعد چنین استفاده مى شود که حجاب مزبور همان «اعراف» است که مکان مرتفعى است در میان این دو گروه، که مانع از مشاهده یکدیگر مى شود، البته کسانى که بر اعراف یعنى قسمتهاى بالاى این مانع مرتفع قرار دارند، هر دو گروه را مى توانند ببینند.
سپس قرآن مى گوید: «بر اعراف مردانى قرار دارند که هر یک از جهنمیان و دوزخیان را (در جایگاه خود مى بینند و) از سیمایشان آنها را مى شناسند» (وَعَلَى الاَْعْرافِ رِجالٌ یَعْرِفُونَ کُلاًّ بِسیمهُمْ).
سپس مى گوید: مردانى که بر اعراف قرار دارند «بهشتیان را صدا مى زنند و مى گویند: درود بر شما باد، اما خودشان وارد بهشت نشده اند، اگر چه بسیار تمایل دارند» (وَنادَوا اَصْحابَ الْجَنَّةِ اَنْ سَلامٌ عَلَیْکُمْ لَمْ یَدْخُلُوها وَهُمْ یَطْمَعُونَ).
(آیه 47) «اما به هنگامى که به سوى دیگر نگاه مى کنند و دوزخیان را در دوزخ مى بینند (به درگاه خدا راز و نیاز مى کنند و) مى گویند: پروردگارا ! ما را با جمعیت ستمگران قرار مده» (وَاِذا صُرِفَتْ اَبْصارُهُمْ تِلْقاءَ اَصْحابِ النّارِ قالُوا رَبَّنا لاتَجْعَلْنا مَعَ الْقَوْمِ الظّالِمینَ).
(آیه 48) در این آیه اضافه مى کند که: «و اصحاب اعراف مردانى از دوزخیان را که از چهره و سیمایشان مى شناسند صدا مى زنند (و مورد ملامت و سرزنش قرار مى دهند که دیدید عاقبت) گِردآورى اموال و نفرت در دنیا و تکبر ورزیدن از قبول حقّ، به شما سودى نداد» چه شد آن مالها ؟ و کجا رفتند آن نفرات ؟ و چه نتیجه اى گرفتید از آن همه کبر و خودپرستى ؟ (وَنادى اَصْحابُ الاَْعْرافِ رِجالاً یَعْرِفُونَهُمْ بِسـیمیهُمْ قالُوا ما اَغْنى عَنْکُمْ جَمْعُکُمْ وَما کُنْتُمْ تَسْتَکْبِرُونَ).
(آیه 49) بار دیگر با همان زبان ملامت و سرزنش در حالى که اشاره به جمعى از ضعفاى مؤمنان که بر اعراف قرار گرفته اند مى کنند، مى گویند: «آیا اینها همان کسانى هستند که شما سوگند یاد کردید هیچ گاه خداوند آنان را مشمول رحمت خود قرار نخواهد داد» (أَهؤُلاءِ الَّذینَ اَقْسَمْتُمْ لا یَنالُهُمُ اللهُ بِرَحْمَة).
سرانجام رحمت الهى شامل حال این دسته از ضعفاى مؤمنان شده و به آنها خطاب مى شود که: «وارد بهشت شوید نه ترسى بر شماست و نه در آنجا غم و اندوهى دارید» (اُدْخُلُوا الْجَنَّةَ لاخَوْفٌ عَلَیْکُمْ وَلا اَنْتُمْ تَحْزَنُونَ).
