(آیه 27) نقل شد، که پیامبر دستور داد یهود «بَنى قُرَیْظَه» را محاصره کنند این محاصره 21 شب ادامه یافت لذا ناچار شدند پیشنهاد صلحى همانند صلحى که برادرانشان از طائفه «بَنى نَضیر» کرده بودند بکنند به این ترتیب که از سرزمین مدینه کوچ کرده و به سوى شام بروند.

پیامبر از این پیشنهاد امتناع کرد و فرمود: تنها باید حکمیّت «سعدبن معاذ» را بپذیرید آنها تقاضا کردند که پیامبر «اَبُو لُبابَه» را نزد آنها بفرستد و «ابولبابه» با آنها سابقه دوستى داشت و خانواده و فرزندان و اموالش نزد آنها بود.

پیامبر(صلى الله علیه وآله) ابولبابه را نزد آنها فرستاد آنها با «ابولبابه» مشورت کردند که آیا صلاح است حکمیت «سعدبن معاذ» را بپذیرند ؟ ابولبابه اشاره به گلوى خود کرد یعنى اگر بپذیرید کشته خواهید شد.

پیک وحى خدا جبرئیل این موضوع را به پیامبر(صلى الله علیه وآله) خبر داد.

ابولبابه مى گوید: هنوز گام برنداشته بودم متوجه شدم که من به خدا و پیامبر خیانت کردم ـ این آیه و آیه بعد در باره او نازل شد.

در این هنگام «ابولبابه» سخت پریشان گشت بطورى که خود را با طنابى به یکى از ستونهاى مسجد پیامبر بست. هفت شبانه روز گذشت نه غذا خورد و نه آب نوشید آن چنان که بى هوش به روى زمین افتاد خداوند توبه او را پذیرفت.