این آیات نیز در تعقیب آیات گذشته پیرامون مبدأ و معاد سخن مى گوید، نخست به یکى از اشتباهات بزرگ بت پرستان اشاره کرده، مى گوید: «هنگامى که آیات آشکار و روشن ما بر آنها خوانده مى شود، آنها که به رستاخیز و لقاى ما ایمان ندارند مى گویند: قرآن دیگرى غیر از این بیاور و یا لااقل این قرآن را، تغییر ده» (وَاِذا تُتْلى عَلَیْهِمْ آیاتُنا بِیِّنات قالَ الَّذینَ لا یَرْجُونَ لِقائَـنَا ائْتِ بِقُرْآن غَیْرِ هذا اَوْ بَدِّلْهُ).

این بى خبران بینوا، پیامبر(صلى الله علیه وآله) را براى رهبرى خود نمى خواستند، بلکه او را به پیروى از خرافات و اباطیل خویش دعوت مى کردند.

قرآن با صراحت آنها را از این اشتباه بزرگ در مى آورد، و به پیغمبر(صلى الله علیه وآله)دستور مى دهد که به آنها «بگو: براى من ممکن نیست که از پیش خود آن را تغییر دهم» (قُلْ ما یَکُونُ لى اَنْ اُبَدِّلَهُ مِنْ تِلْقائِ نَفْسى).

سپس براى تأکید اضافه مى کند: «من فقط پیروى از چیزى مى کنم که بر من وحى مى شود» (اِنْ اَتَّبِعُ اِلاّ ما یُوحى اِلَىَّ).

نه تنها نمى توانم تغییر و تبدیلى در این وحى آسمانى بدهم، بلکه «اگر کمترین تخلفى از فرمان پروردگار بکنم، از مجازات آن روز بزرگ (رستاخیز) مى ترسم» (اِنّى اَخافُ اِنْ عَصَیْتُ رَبّى عَذابَ یَوْم عَظیم).

(آیه 16) در این آیه به دلیل این موضوع مى پردازد و مى گوید به آنها بگو: من کمترین اراده اى از خودم در باره این کتاب آسمانى ندارم «و اگر خدا مى خواست این آیات را بر شما تلاوت نمى کردم و از آن آگاهتان نمى ساختم» (قُلْ لَوْ شاءَ اللهُ ما تَلَوْتُهُ عَلَیْکُمْ وَلا اَدْریکُمْ بِه).

به دلیل این که «سالها پیش از این در میان شما زندگى کردم» (فَقَدْ لَبِثْتُ فیکُمْ عُمُرًا مِنْ قَبْلِه). و هرگز این گونه سخنان را از من نشنیده اید، اگر آیات از ناحیه من بود لابد در این مدت چهل سال از فکر من بر زبانم جارى مى شد و حداقل گوشه اى از آن را بعضى از من شنیده بودند.

«آیا مطلبى را به این روشنى درک نمى کنید» (أَفَلا تَعْقِلُونَ).

(آیه 17) باز براى تأکید اضافه مى کند که من به خوبى مى دانم بدترین انواع ظلم و ستم آن است که کسى بر خدا افتراء ببندد «چه کسى ستمکارتر است از کسى که دروغى را به خدا نسبت بدهد» (فَمَنْ اَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى عَلَى اللهِ کَذِبًا).

بنابراین چگونه چنین گناه بزرگى را ممکن است من مرتکب بشوم.

«همچنین کار کسى که آیات الهى را تکذیب مى کند» نیز بزرگترین ظلم و ستم است (اَوْ کَذَّبَ بِآیاتِه).

اگر شما از عظمت گناه تکذیب و انکار آیات حق بى خبرید من بى خبر نیستم، و به هر حال این کار شما جرم بزرگى است، و «مجرمان هرگز رستگار نخواهند شد» (اِنَّهُ لا یُفْلِحُ الُْمجْرِمُونَ).