(آیه 114) در این آیه و آیه بعد انگشت روى دو دستور از مهمترین دستورات اسلامى که در واقع روح ایمان و پایه اسلام است گذارده شده; نخست فرمان به اقامه نماز داده، مى گوید: «نماز را در دو طرف روز، و در اوائل شب برپا دار» (وَاَقِمِ الصَّلوةَ طَرَفَىِ النَّهارِ وَزُلْفًا مِنَ اللَّیْلِ). ظاهر تعبیر «طَرَفَىِ النَّهار» (دو طرف روز) این است که نماز صبح و مغرب را بیان مى کند، که در دو طرف روز قرار گرفته و «زُلَف» منطبق بر نماز عشا مى باشد. سپس براى اهمیت نماز روزانه خصوصاً و همه عبادات و طاعات و حسنات عموماً چنین مى گوید: «حسنات، سیئات را از میان مى برند» (اِنَّ الْحَسَناتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئاتِ). «واین تذکر ویادآورى است براى آنها که توجه دارند» (ذلِکَ ذِکْرى لِلذّاکِرینَ). آیه فوق همانند قسمتى دیگر از آیات قرآن تأثیر اعمال نیک را در از میان بردن آثار سوء اعمال بد بیان مى کند، کار نیک که از انگیزه الهى سرچشمه گرفته به روح آدمى لطافتى مى بخشد که آثار گناه را مى تواند از آن بشوید و تیرگیهاى گناه را به روشنایى مبدل سازد.