(آیه 108) این آیه و آیه بعد که یکى اندرزى است به عموم مردم، و دیگرى به خصوص پیامبر(صلى الله علیه وآله) دستورهایى را که خداوند در سراسر این سوره بیان داشه است، تکمیل مى کند، و با آن سوره یونس پایان مى یابد.

نخست به عنوان یک دستور عمومى مى فرماید: «بگو: اى مردم ! از طرف پروردگارتان حق به سوى شما آمده است» (قُلْ یا اَیُّهَا النّاسُ قَدْ جاءَکُمُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّکُمْ). این تعلیمات، این کتاب آسمانى، این برنامه و این پیامبر همه حق است و نشانه هاى حق بودنش آشکار.

و با توجه به این واقعیت «هر کس در پرتو این حق هدایت شود، به سود خود هدایت یافته، و هر کس با عدم تسلیم در برابر آن راه گمراهى را برگزیند به زیان خود گام برداشته» (فَمَنِ اهْتَدى فَاِنَّما یَهْتَدى لِنَفْسِه وَمَنْ ضَلَّ فَاِنَّما یَضِلُّ عَلَیْها).

«و من مأمور و وکیل و نگاهبان شما نیستم» (وَما اَنَا عَلَیْکُمْ بِوَکیل).

یعنى نه وظیفه دارم که شما را به پذیرش حق مجبور کنم، چرا که اجبار در پذیرش ایمان معنى ندارد، و نه اگر نپذیرفتید مى توانم شما را از مجازات الهى حفظ کنم، بلکه وظیفه من دعوت است و تبلیغ، و ارشاد و راهنمایى و رهبرى !

(آیه 109) سپس وظیفه پیامبر را در دو جمله تعیین مى کند، نخست اینکه «تنها از آنچه به تو وحى مى شود پیروى کن» (وَاتَّبِعْ ما یُوحى اِلَیْکَ).

مسیر راهت را خدا از طریق وحى تعیین کرده است و کمترین انحراف از آن براى تو مجاز نیست.

دیگر این که در این راه مشکلات طاقت فرسا و ناراحتیهاى فراوان در برابر تو است، باید از انبوه مشکلات ترس و هراسى به خود راه ندهى، «صبر و استقامت و پایدارى پیشه کن، تا خداوند حکم و فرمان خود را (براى پیروزى تو بر دشمنان) صادر کند» (وَاصْبِرْ حَتّى یَحْکُمَ اللهُ).

«چرا که او بهترین حاکمان است» فرمانش حق و حکمتش عدالت، و وعده اش تخلّف ناپذیر (وَهُوَ خَیْرُالحْاکِمینَ).

«پایان سوره یونس»