(آیه 8) در این بخش سخن از علم وسیع پروردگار (علم به نظام آفرینش و علم به اعمال بندگان) و آگاهى او بر همه چیز است.
نخست مى گوید «خداوند از جنینهایى که هر زن ـیا هر حیوان مادهـ حمل مى کند آگاه است» (اَللهُ یَعْلَمُ ما تَحْمِلُ کُلُّ اُنْثى).
نه تنها از جنسیت آن، بلکه از تمام مشخصات، استعدادها، ذوقها، و نیروهایى که بالقوه در آن نهفته شده آگاه است.
«و (همچنین) آنچه را که رحمها کم مى کنند و قبل از موعد مقرر بیرون مى ریزند» مى داند (وَما تَغیضُ الاَْرْحامُ).
«و (همچنین) از آنچه از موعد مقرر افزون نگاه مى دارند» نیز باخبر است (وَما تَزْدادُ).
سپس قرآن اضافه مى کند: «و هر چیز در نزد خدا به مقدار و میزان ثابت و معین است» (وَکُلُّ شَىْء عِنْدَهُ بِمِقْدار).
تا تصور نشود که این کم و زیادها بى حساب و بى دلیل است، همان گونه که اجزاى جنین و خون رحم، همه داراى حساب و کتاب است.
(آیه 9) این آیه در حقیقت دلیلى است بر آنچه در آیه قبل بیان شد، مى گوید: «او (خداوند) از غیب و شهود (پنهان و آشکار) آگاه است» (عالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهادَةِ).
و آگاهى او از غیب و شهود به این دلیل است که: «او بزرگ و متعالى است» و مسّلط بر همه چیز (الْکَبیرُ الْمُتَعالِ). و به همین دلیل در همه جا حضور دارد، و چیزى از دیدگان علم او پنهان نیست.
(آیه 10) و براى تکمیل این بحث و تأکید بر علم بى پایان او اضافه مى کند: «براى او (خداوند) یکسان است کسانى از شما که پنهانى سخن بگویند، و یا آن را آشکار سازند»اوهمه را مى داندومى شنوند(سَواءٌ مِنْکُمْ مَنْ اَسَرَّ الْقَوْلَ وَمَنْ جَهَرَ بِه).
«و (نیز براى او تفاوت نمى کند) کسانى که مخفیانه در دل شب و در میان پرده هاى ظلمت گام برمى دارند و آنها که آشکارا در روز روشن به دنبال کار خویش مى روند» (وَمَنْ هُوَ مُسْتَخْف بِاللَّیْلِ وَسارِبٌ بِالنَّهارِ).
