(آیه 48) در اینجا صحنه دیگرى از جنگ بدر ترسیم شده است.
نخست مى گوید: «و در آن روز شیطان اعمال آنها را در برابرشان آرایش و زینت داد» تا به کرده هاى خود خوشبین و دلگرم و امیدوار باشند (وَاِذْ زَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطانُ اَعْمالَهُمْ).
تزیین و آرایش شیطان این چنین است که از طریق تحریک شهوات و هوسها و صفات زشت و ناپسند انسان چهره عملش را در نظرش آن چنان جلوه مى دهد که سخت مجذوب آن مى شود.
«و به آنها چنین مى فهماند که (با داشتن این همه نفرات و ساز و برگ جنگى) هیچ کس از مردم امروز بر شما غالب نخواهد شد» و شما ارتشى شکست ناپذیرید (وَقالَ لا غالِبَ لَکُمُ الْیَوْمَ مِنَ النّاسِ).
به علاوه «من نیز همسایه شما و در کنار شما هستم» و همچون یک همسایه وفادار و دلسوز به موقع لزوم از هیچ گونه حمایتى دریغ ندارم (وَاِنّى جارٌ لَکُمْ).
«اما به هنگامى که دو لشکر با هم درآویختند (و فرشتگان به حمایت لشکر توحید برخاستند نیروى ایمان و پایمردى مسلمانان را مشاهده کرد) به عقب باز گشت و صدا زد من از شما ]= مشرکان[ بیزارم» (فَلَمّا تَراءَتِ الْفِئَتانِ نَکَصَ عَلى عَقِبَیْهِ وَقالَ اِنّى بَرىءٌ مِنْکُمْ).
و براى این عقبگرد وحشتناک خویش دو دلیل آورد: نخست این که: «گفت: من چیزى مى بینم که شما نمى بینید» (اِنّى اَرى ما لا تَرَوْنَ).
من به خوبى آثار پیروزى را در چهره هاى مسلمانان با ایمان مى نگرم، و آثار حمایت الهى و یارى فرشتگان را در آنها مشاهده مى کنم.
دیگر این که: «من از مجازات دردناک پروردگار در این صحنه مى ترسم» و آن را به خوبى نزدیک مى بینم» (اِنّى اَخافُ اللهَ).
مجازات خداوند هم چیز ساده اى نیست که بتوان در برابرش مقاومت کرد بلکه «کیفر خداوند شدید و سخت است» (وَاللهُ شَدیدُ الْعِقابِ).
