این که «منافقان فاسقند و بیرون از دایره اطاعت فرمان خدا» (اِنَّ الْمُنافِقینَ هُمُ الْفاسِقُونَ).
آنچه در آیه فوق در باره صفات مشترک منافقان گفته شد در هر عصر و زمانى دیده مى شود.
(آیه 68) در این آیه مجازات شدید و دردناک آنها، بیان شده است، مى فرماید: «خداوند مردان و زنان منافق و همه کفار و افراد بى ایمان را وعده آتش جهنم داده» (وَعَدَاللهُ الْمُنافِقینَ وَالْمُنافِقاتِ وَالْکُفّارَ نارَ جَهَنَّمَ).
همان آتش سوزانى که: «جاودانه در آن خواهند ماند» (خالِدینَ فیها).
و «همین یک مجازات (که تمام انواع عذابها و کیفرها را در بر دارد) براى آنها کافى است» (هِىَ حَسْبُهُمْ).
و به تعبیر دیگر آنها نیاز به هیچ مجازات دیگرى ندارند، زیرا در دوزخ همه نوع عذاب جسمانى و روحانى وجود دارد.
و در پایان آیه اضافه مى کند: «خداوند آنها را از رحمت خود دور ساخته و عذاب همیشگى نصیبشان نموده است» (وَلَعَنَهُمُ اللهُ وَلَهُمْ عَذابٌ مُقیمٌ).
بلکه این دورى از خداوند، خود بزرگترین عذاب و دردناکترین کیفر براى آنها محسوب مى شود.