در این آیه اشاره به گروه دیگرى از گنهکاران شده است که پایان کار آنها درست روشن نیست، نه چنانند که مستحق رحمت الهى باشند و نه چنانند که بتوان از آمرزش آنها بکلى مأیوس بود.
لذا قرآن در باره آنها مى گوید: «گروه دیگرى کارشان متوقف بر فرمان خداست یا آنها را مجازات مى کند و یا توبه آنان را مى پذیرد» (وَآخَرُونَ مُرْجَوْنَ لاَِمْرِ اللهِ اِمّا یُعَذِّبُهُمْ وَاِمّا یَتُوبُ عَلَیْهِمْ).
و در پایان آیه اضافه مى کند: خداوند بدون حساب با آنها رفتار نمى کند، بلکه با علم خویش و به مقتضاى حکمتش با آنها رفتار خواهد نمود چرا که «خداوند دانا و حکیم است» (وَاللهُ عَلیمٌ حَکیمٌ).