(آیه 163) در اینجا صحنه دیگرى از تاریخ پرماجراى بنى اسرائیل که مربوط به جمعى از آنهاست که در ساحل دریایى زندگى مى کردند، آمده است، منتها روى سخن در آن به پیامبراسلام(صلى الله علیه وآله)است، و به او مى گوید: «از قوم یهود معاصر خویش ماجراى شهرى را که در کنار دریا قرار داشت سؤال کن» (وَاسْئَلْهُمْ عَنِ الْقَرْیَةِ الَّتى کانَتْ حاضِرَةَ البَحْرِ).

طبق روایات این «قریه» بندرى به نام «ایله» بوده که امروز به نام بندر ایلات معروف است.

و به یاد آنها بیاور «زمانى را که در روز شنبه (از قانون پروردگار) تجاوز مى کردند» (اِذْ یَعْدُونَ فِى السَّبْتِ).

زیرا روز شنبه تعطیل آنها بود و وظیفه داشتند، دست از کار و کسب و صید ماهى بکشند و به مراسم عبادت آن روز بپردازند، اما آنها این دستور را
زیر پا گذاردند.

سپس قرآن آنچه را در جمله قبل سربسته بیان کرده بود، چنین شرح مى دهد: به خاطر آنها بیاور «آن هنگام را که ماهیان در روز شنبه در روى آب آشکار مى شدند و در غیر روز شنبه ماهیان کمتر به سراغ آنها مى آمدند» (اِذْ تَأْتیهِمْ حیتانُهُمْ یَوْمَ سَبْتِهِمْ شُرَّعًا وَیَوْمَ لا یَسْبِتُونَ لا تَأْتیهِمْ).

این موضوع خواه جنبه طبیعى داشته، و یا جنبه فوق العاده و الهى، وسیله اى بود براى امتحان و آزمایش این جمعیت، لذا قرآن مى گوید: «ما این چنین آنها را به چیزى که در برابر آن مخالفت مى کردند آزمایش مى کردیم» (کَذلِکَ نَبْلُوهُمْ بِما کانُوا یَفْسُقُونَ).