آنها «دستهایشان را مى بندند» (وَیَقْبِضَونَ اَیْدِیَهُمْ). نه در راه خدا انفاق مى کنند، نه به کمک محرومان مى شتابند، و نه خویشاوند و آشنا را کمک مالى آنها بهره مى گیرند.
روشن است آنها چون ایمان به آخرت و نتایج و پاداش «انفاق» ندارند، در بذل اموال سخت بخیلند.