(آیه 107) این آیه در باره گروهى دیگر از منافقان است که براى تحقق بخشیدن به نقشه هاى شوم خود اقدام به ساختن مسجدى در مدینه کردند که بعداً به نام مسجد «ضرار» معروف شد.

خلاصه جریان چنین است: گروهى از منافقان نزد پیامبر(صلى الله علیه وآله) آمدند و عرض کردند به ما اجازه ده مسجدى در میان قبیله بنى سالم (نزدیک مسجد قبا) بسازیم تا افراد ناتوان و بیمار و پیرمردان از کار افتاده در آن نماز بگزارند، و این در موقعى بود که پیامبر(صلى الله علیه وآله) عازم جنگ تبوک بود.

پیامبر(صلى الله علیه وآله) به آنها اجازه داد، ولى آنها اضافه کردند آیا ممکن است شخصاً بیایید و در آن نماز بگزارید ؟ پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود من فعلا عازم سفرم.

هنگامى که پیامبر(صلى الله علیه وآله) از تبوک بازگشت نزد او آمدند و گفتند اکنون تقاضا داریم به مسجد ما بیایى و در آنجا نماز بگزارى، و از خدا بخواهى ما را برکت دهد، و این در حالى بود که هنوز پیامبر(صلى الله علیه وآله) وارد دروازه مدینه نشده بود.

در این هنگام پیک وحى خدا نازل شد و سلسه آیات (107 ـ 110) را آورد و پرده از اسرار کار آنها برداشت.

و به دنبال آن پیامبر دستور داد مسجد مزبور را آتش زنند، و بقایاى آن را ویران کنند، و جاى آن را محل ریختن زباله هاى شهر سازند !